بهانه تو
دوباره طفل من بهانه تو گرفت
شبانه گریه کنان راه خانه تو گرفت
بهر گلی که گذر کردو عطر زلف تو خواست
ز برگ برگ درختان نشانه تو گرفت
لبم نشست به باغ لبت چو پروانه
کلید عطر لبت را نشانه گرفت
به گاه رفتن تو اشک من ز دیده چکید
لبم به نغمه غمگین ترانه تو گرفت
دمید در شب تنهاییم ستاره اشک
دوباره طفل من بهانه تو گرفت