دنیا

دوباره طفل من بهانه تو گرفت

شبانه گریه کنان راه خانه تو گرفت

بهر گلی که گذر کردو عطر زلف تو خواست

ز برگ برگ درختان نشانه تو گرفت

لبم نشست به  باغ لبت چو پروانه

کلید عطر لبت را نشانه گرفت

به گاه رفتن تو اشک من ز دیده چکید

لبم به نغمه غمگین ترانه تو گرفت

دمید در شب تنهاییم ستاره اشک

دوباره طفل من بهانه تو گرفت