دنیا

و چه زیبا گفته است خلیل جبران خلیل

با هم باشید ،اما بگذارید در با هم بودن شما فاصله ای باشد....

و بگذارید نسیم در میان شما بوزد..یکدیگر را دوست بدارید ، اما از عشق زندانی برای یکدیگر نسازید...

بگذارید عشق ، جایی ، در ساحل روحتان باشد.

پیمانه های یکدیگر را پر کنید ، اما از یک پیمانه ننوشید..از نان خود به یکدیگر ارزانی کنید ، اما از یک قرص نان نخورید..

با هم بخوانید و برقصید و شادکام باشید ، اما به حریم تنهایی یکدیگر تجاوز نکنید...

همچون تارهای عمود باشید که جدا از هم اما با یک نوا مترنم میشوند.....

قلبهایتان را به هم هدیه کنید ،اما یکدیگر را به اسارت در نیاورید ، زیرا تنها دستان زندگی است که بر قلبهای شما حاکم است ...

در کنار یکدیگر باشید ،اما نچندان نزدیک ، زیرا ستونهای معبد دور از هم قرار دارند ....

....و درخت بلوط و سرودر سایه یکدیگر رشد نمی کنند....