دنیا

در قطب شمال گرگ ها را اینگونه شکار می کنند:

روی تیغه ای برنده مقداری خون می ریزند و آن را در قالب یخی قرار داده و در طبیعت رها می کنند .گرگ آن را می بیند ،یخ را به طمع خون لیس می زند.

یخ روی تیغه کم کم آب می شود و تیغه تیز ،زبان سرد و بی حس شده ی گرگ را می برد . گرگ خون بیشتر می بیند و به تصور و خیال این که شکار و طعمه خوبی پیدا کرده بیشتر لیس می زند...

اما نمی داند یا نمی خواهد بداندکه با آن حرص وصف نا شدنی و شهوت سیری ناپذیر ، دارد خون خودش را می خورد!

آن قدر از آن گرگ زبان بسته خون میرود تا به دست خودش کشته میشود.

نه گلوله ای شلیک میشود ،و نه حتی نیزه ای پرتاب ! اما گرگ با همه غرورش سرنگون میشود!

حال بد نیست بدانیم که .....

طمع ، حسادت ، عشق چشم بسته ، پول ، قدرت ، تکبر، فخر فروشی ، حب جاه و مقام و احساس بی نیازی و بی مسئولیتی در قبال هم نوع میتواند هر انسانی را به سرنوشت این گرگ قطب گرفتار کند.

هلاکت به دست خودمان ،نه گلوله ای ، نه نیزه ای............