دنیا

برای آدم نابینا ،الماس و شیشه یکیه.......اگر کسی قدرتو ندونست

فکر نکن تو شیشه ای

اون نابیناست......

نمازهایت را عاشقانه بخوان،حتی اگر خسته ای یا حوصله نداری،

قبلش فکر کن چرا داری نماز میخونی؟؟؟

آن وقت کم کم لذت میبری از کلماتی که تمام عمرداری تکرارشون میکنی.

تکرار هیچ چیز جز نماز در این دنیا قشنگ نیست.

هـرگـز نـمـازت را تـرک مـکـن

مـیـلیـون هـا نـفـر زیـر خـاک ،

بـزرگ تـریـن آرزویـشـان بـازگـشت بـه دنـیـاست

تـا سجـده کـنـنـد ... ولـو یـک سـجـده

التماس

خردمندان و دانشمندان سرزمینم ، آزادی اراضی کشور با سپاه من و تربیت نسلهای آینده با شما ، اگر سخن شما مردم را آگاهی بخشد دیگر نیازی به شمشیر نادرها نخواهد بود . نادر شاه افشار

آن گل زودرس چو چشم گشود
به لب رودخانه تنها بود
گفت دهقان سالخورده که : حیف که چنین یکه بر شکفتی زود
لب گشادی کنون بدین هنگام
که ز تو خاطری نیابد سود
گل زیبای من ولی مشکن
کور نشناسد از سفید کبود
نشود کم ز من بدو گل گفت
نه به بی موقع آمدم پی جود
کم شود از کسی که خفت و به راه
دیر جنبید و رخ به من ننمود
آن که نشناخت قدر وقت درست
زیرا این طاس لاجورد چه جست ؟

         نیما یوشیج

بافتن را از یک فامیل خیلی دور یاد گرفتم که نه اسمش خاطرم است نه قیافه اش، اما حرفش هیچ وقت از یادم نمیرود.

میگفت: زندگی مثل یک کلاف کاموا است از دستت که در برود میشود کلاف سر در گم،

گره میخورد ،میپیچد، به هم گره گره میشود .بعد باید صبوری کنی گره را به وقتش با حوصله وا کنی

زیاد که کلنجار بری گره بزرگتر میشود کورتر میشود.

یک جایی دیگرکاری نمیشود کرد. باید سروته کلاف را برید یک گره ظریف کوچک زد بعد آن گره را توی بافتنی یک جوری قایم کرد . محو کرد، یک جوری که معلوم نشود

یادت باشد گره های توی کلاف همان دلخوریهایی کوچک و بزرگند همان کینه های چند ساله ...

باید یک جایی تمامش کرد سروتهش را برید.

زندگی به بندی بند است .به نام ((حرمت)) که اگر آن بند پاره شود کار زندگی تمام است .......

                                                                                          (سیمین بهبهانی)